Niet helemaal 3 op een rij, want tussen de 2e en 3e zat meer dan 1 week. Maar wel 3 trails in 1 maand. Daarvan stond de laatste dan weer als 1e in mijn agenda, de Asics Duinentrail georganiseerd door MudSweatTrails.
Voor de Duinentrail wilde ik naar de Hoge Veluwetrail, maar na een paar tips veranderde dat in Trailrun Terschelling. Ik was nog nooit op 1 van de eilanden geweest, dus hoe gaaf om daar dan een mooie route te lopen! Tja en toen kwam daar de Posbanktrail de week daarvoor nog bij. Die start is 2km vanaf mijn huis dus waarom niet? Het zouden op die manier oplopende afstanden worden, 3 oktober een 10km, de week erna op Terschelling een 15km en dan de maand in Schoorl afsluiten met een 17km. Zou het teveel worden?
Voor mijn gevoel schiet het allemaal nog niet zo op met de afstanden die ik loop, nagaande dat ik in mei de Stuwwaltrail al 12km liep. Maar ik neig ernaar het te vergelijken met de opbouw in kilometers die ik met mijn paard voor de endurance heb gemaakt. Die liep in een jaar van 0 naar makkelijk 40km en binnen 4 jaar 160km. Maar hey, die heeft 4 benen en is een stuk atletischer. Dus vooruit, me erbij neergelegd dat ik niet als een paard ben en mijn einddoel naar de helft teruggezet. Daarnaast merk ik dan weer wel dat het allemaal steeds net iets makkelijker gaat, al blijft omhoog gaan een aanslag op mijn hartslag.
Posbanktrail: 3 oktober verliep de Posbanktrail soepeltjes al was de plotselinge kou na de warme weken ervoor wel even wennen! Poeh ik ben zo geen liefhebber van kou. Maar eenmaal op weg merk je daar weinig meer van, behalve je koude huid na de finish en het snelle afkoelen als je stil staat. Ik was voor de start al goed warmgedraaid omdat ik enigszins laat van huis vertrok en de route op de fiets alleen maar omhoog ging. HRM al om en met een pols van 170 kwam ik aan. Startnummer gehaald en ik kon meteen naar het startvak.
Door een missend bordje kregen we 2km extra en kwamen we op 12km uit in plaats van 10km. Die 2 kilometer extra waren helemaal niet erg, want ondanks dat ik bekend ben met dit gebied is het elke keer genieten. Niet super heuvelig aan de kant van Rozendaal, maar wel veel vals plat en daar vergissen mensen zich makkelijk in. Mooie brede paden afgewisseld met kronkelende singeltracks.
Trailrun Terschelling: Die extra kilometers het weekend ervoor betekenden in ieder geval een soepele overgang naar de 15km op Terschelling. De reis zelf zou iets meer organisatie vragen. Op 1 dag heen en terug zou een hoop tijd kosten, maar een overnachting zat er even niet in dus we gingen ervoor.
Uiteindelijk betekende dit 8 uur reistijd met auto en boot, achteraf toch iets teveel van het goede ten opzichte van een kleine 2 uur rennen. Zeker als je ervoor kiest om door de natuur te gaan hardlopen om onder andere een beetje het gevoel van onthaasten te krijgen. Dat lukte tijdens de trail zelf prima trouwens, het was er echt prachtig met een mooie afwisselende route en wat een mazzel met het weer! Vooral ook de duinhellingen in grote sprongen omlaag in het mulle zand geeft een kick. Zo gaaf! Absoluut geen spijt dus om wel te gaan. Maar daarna moest ik alweer snel richting de (overvolle) boot om niet op het eiland achter te blijven. Volgend jaar doen we dat anders. Gelukkig lukte het om toch een biertje mee te pakken voor vertrek. Waarvoor dank nog Ilian 🙂 Moe maar voldaan kwam ik thuis, vol vertrouwen uitkijkend naar de 17km 3 weken later in Schoorl.
Ik werd onderweg door iemand het ‘kleurenmeisje’genoemd. Ik snap niet waarom 😀
Maar dan, ik merkte dat ik steeds meer last kreeg van mijn linker bekkenhelft. Het zeurde sinds mijn vakantie wat. Vooral tijdens het snelle intervalwerk dat we tijdens de trainingen deden speelt het op. 1,5 week voor Schoorl zelfs zo erg dat ik een paar dagen moeite heb met opstaan en bukken. Ik vermoedde dat het vanuit mijn enkel(s) komt en vraag Jannet om er eens naar te kijken en er meteen wat aan te doen. Inderdaad komt het vanuit mijn enkels. Als het daar al niet goed staat zet zich dat door naar boven. In dit geval bekkengebied, SI en een paar ruggenwervels. Alles werd gecorrigeerd en losgemaakt, maar ook daar voelde ik de gevolgen van. Dinsdags behandeld en zondag 17km rennen door de duinen. Gaat dat lukken?
Asics Duinentrail Schoorl: Niet meer gelopen tot Schoorl. Trainen heeft toch geen zin meer en ik spaar mijn lijf liever voor de wedstrijd. Samen met Ilonka die zich op het laatst nog heeft kunnen inschrijven rij ik erheen. Omkleden en samen gaan we van start. Al snel merk ik dat mijn lijf echt wat moeite heeft, mijn hartslag gaat sneller omhoog dan bij de laatste 2 wedstrijden. Ook is er amper een vlak stuk te bekennen dus dat wordt pittig. Ilonka laat ik daarom gaan, ik wil mezelf niet forceren door proberen bij te blijven. Eigenlijk gaat het nog best redelijk, tot we bij het zand aankomen. Veel zand en ook een behoorlijk stuk met heuvels. Gelukkig niet super mul, maar alsnog zak je er behoorlijk in weg waardoor alle kracht uit de beweging gaat. Het tempo zakt nu hard terug en daarnaast voel ik mijn bekken protesteren door het meer wegzakken van mijn voeten. Rustig aan dus maar.
Daarna lukt het eigenlijk niet meer goed om heuvel op door te rennen, mijn benen voelen voor het eerst vermoeid en mijn bekken is het er gewoon niet meer mee eens. Dan maar een vlot wandeltempo en de rest ploeteren we door in een rustige dribbel, iets meer vaart makend als het omlaag gaat. Opeens hoor ik de doedelzak, maar de route wijkt nog af naar links. Volgens mijn gps zitten we al op 17km, maar we mogen dus een extra bochtje. Even tanden op elkaar maar en niet stiekem het pad rechtdoor pakken. Dan zie ik de doedelzakspeler ook daadwerkelijk en is daar de helling naar beneden, ik stuif omlaag en haal 2 mensen in die het daar voorzichtiger doen. Mul zand omlaag is het leukste soort afdalen dat er is, fullpull omlaag. Alsof je vliegt! En zo kom ik alsnog met een big smile over de finish 😀 Gehaald! Voor het eerst dat ik een trailrun gelopen heb dat mijn benen trillen na de finish. Voor vandaag was dit echt de limiet. Maar we zijn er!
De dag erna weer geen spierpijn, wel een wat zeurend bekken. Dat trekt wel weer weg. Nu op naar de 20km TerhillsTrail van Bearsports op 10dec. Nog maar 2,3km verder en hardere ondergrond. Dat moet lukken! En dan ook maar eens gaan nadenken over de kalender van 2017.. Waar, wanneer en hoe ver?
Powered-by-Lightning 